Onderstaande email kreeg ik onlangs van een healee.

‍

Dag Wim,

De healing van afgelopen maandag was heel fijn en bracht me veel. Er kwam veel verdriet los; wat daarna ruimte gaf. Het me weer bewuster worden van mijn grenzen was heel fijn en zinvol. Ik kwam heel moe binnen en ging rozig de deur uit; alsof ik in de sauna was geweest. Het was werkelijk helend!

Je was bij de healing aanwezig maandag en hebt een afspraak met me gemaakt; me uitgenodigd om een afspraak met mezelf te maken namelijk dat ik me niet meer onderwaardeer. Deze afspraak heb ik gemaakt. Dat voelt goed en ik heb zelf wel t gevoel dat ik snap wat je er mee bedoeld maar wil daar nog iets over vragen.

Ik associeer het met mijn neiging om soms te denken; ik kan … niet, een ander kan dat veel beter.... etc. Graag zou ik willen weten wat jij zag en waar jij het onderwaarderen in zag.

Bedankt voor je bijdrage in de healing maandag.

Hartelijke groeten, X

Hallo X,

Zeker, maar meer nog dan dat gaat het ook over de neiging om jezelf opzij te zetten. Jezelf opzij zetten, is op zich niets mis mee. Het is ook een vaardigheid waarvan het handig is die in je rugzak te hebben. Maar dan wel liefst bewust. Jezelf onbewust opzij zetten, levert veel verlies van energie en jezelf op, op de langere termijn. Jezelf onbewust opzij zetten, gebeurt als je niet meer jezelf afvraagt wat jij er nou van vindt, of beter nog, hoe jij je er bij voelt, of sowieso voelt. Die vraag stellen, is belangrijk. Want wat voor keuze je vervolgens ook maakt, je hebt toch even naar je gevoel geluisterd en dat helpt weer om je energie in je lichaam te hebben en een beter besef te hebben van wie je bent en waar je bent.

Voor gedachten als ‘ik kan niet…’. Heel reëel: er zijn dingen die je niet kunt en het is goed te weten dat er dingen zijn die je niet kunt. Dan kun je er namelijk wat aan gaan doen, of informatie gaan verzamelen zodat je wel kunt. Mocht je dat willen! Dit is de reële benadering van dat soort gedachten. Dan heb je dus een soort beeld te hebben waar je naar toe wilt en vervolgens te weten wat dan de eerste stap is. Dan is er niks mis met de gedachte ‘ik kan niet’. Sterker nog, dan is die gedachte constructief.

Als die gedachte er altijd is en altijd maar zeurt waardoor je tot niets meer komt, heb je er niks aan en is het destructief en onderwaarderend. Het kan helpen om de gedachte dan recht in de ogen te kijken zoals hierboven beschreven. En als er dan feitelijk iets is dat je niet kunt om dat dan aan te pakken. Als je dat dan nog wilt. Erkennen dat je iets niet kunt, hoeft je niet te stoppen op je pad! Integendeel, het kan je juist aanzetten. Door bijvoorbeeld hulp te zoeken, iets te gaan leren, of toch te doen en dan te ervaren waar je tegenaan loopt om dan vervolgens daar weer een stap mee te zetten.

Het helpt ook om te beseffen dat we altijd aan het leren zijn. Dus er is altijd iets dat je nog niet kunt, weet, of in de gaten hebt. Dat is menselijk en goed omdat het je aanzet tot ontwikkeling. Dat je alles van te voren al moet kunnen/weten, of als alles van te voren al goed zou moeten zijn, is niet mogelijk noch wenselijk.

Zo’n feitelijk aanpak met een gedachte kan ook met de andere gedachte: ‘een ander kan dat veel beter’. Het kan erg helpen om gewoon toe te geven dat een ander dat waarschijnlijk beter kan. We zijn met 7 miljard mensen op aarde en de kans dat iemand iets beter kan dan jij, is heel hoog. Als die gedachte leidend is en je afhoudt van actie, ben je in competitie en wil je iets dat niet klopt. Je hoeft niet de beste te zijn en je zult niet de beste zijn. En dat is ok. De vraag is veel meer: ‘wat wil JIJ’? Of in jouw geval dus: ‘wat wil Ik’? Als dat de beste zijn is, dan heb je een hoop te doen, maar ga er voor als dat echt is dat je wilt. Als het iets is dat dichter bij ligt, ben in contact met je gevoel daarover. Het zou een goed gevoel moeten geven in jezelf als je iets aanpakt dat jij wilt. Maar begin er reëel aan: je zult hobbels tegenkomen. Net als ieder ander mens die ergens naar toe gaat. En dat is niet erg.

Groeten,

Wim