Ik heb een week vakantie. En ik stroom iets te weinig mijn energie en ben druk met andere dingen. Aan het einde van de week ben ik vol gelopen met de energie van van alles om mij heen. Ik heb een afspraak met een vriendinnetje die ik normaal adhd acht en daar om kan grijnzen, deze keer zijn we in een perfecte match. We hebben het over alles wat niet klopt in de wereld en vinden elkaar daar na lang weer in. De energie loopt nog wat verder op en als ik bij mijn yoga les ben, foeter ik de juf lichtjes uit omdat het te warm is in de klas en ik vind dat het minste wat ze kunnen doen een gordijntje, tegen de zon, ophangen is.  

In weerstand leg je de schuld eigenlijk altijd bij de ander. Je hebt de ander in je ruimte gelaten en daar voelt het alsof er iets niet klopt, en dat klopt, de ander hoort niet in jouw ruimte. Hij of zij heeft een eigen ruimte. 

Een week later, ben weer op stroom en zit lekker in mijn vel en vind dezelfde les met dezelfde juf en dezelfde warmte ineens weer een geweldige ervaring en ben blij en dankbaar met de plek. Dat is hoe het werkt, je loopt vol met allerlei energie van anderen en je ziet jezelf en de ander niet meer. Soms is energiewerk zo simpel en is weerstand een sein om in actie te komen, te stromen, in flow te komen, zodat je jezelf en de wereld om je heen weer kunt appreciëren.