Stel je voor: je zit op je veranda en kijkt uit over je land. In de verte graast een wild paard. Het is een mooi, groot sterk dier. Het graast, maar doet verder niet zo veel. Een windvlaag gaat door een paar struiken. Het paard schrikt en holt er van. Een stukje verderop graast het verder. Een loslopende hond komt voorbij, blaft een keer en opnieuw holt het paard weg om verderop weer te grazen. Zo gaat het verder.  

Jij moet nodig weer eens boodschappen doen. Je hebt het al lang genoeg uitgesteld want het is een vermoeiende bezigheid. Net als altijd trek je je laarzen aan en gaat op weg. 15 kilometer heen en 15 kilometer terug. Best een tocht die ook nog eens blaren op je voeten gaat opleveren.  

Dat wilde paard is je energie dat overal op reageert en naar toe schiet, van nature bezig is te overleven en zichzelf veilig te stellen. Het beweegt ongecontroleerd, wild, want het weet niet beter. De eerste stap is dat wilde paard in een manege te krijgen. Dat doe je door een besluit te nemen te gaan zitten en je ogen dicht te doen. Dat is de manege. Het wilde paard zal dan alle kanten op proberen te hollen. Je gedachten zullen alle kanten op gaan. Het helpt niet om het paard te proberen te straffen of te dwingen. Het paard zal eerst in de gaten moeten krijgen dat jij de baas bent en geen kwaad in zin hebt. De plek daarvoor is in het midden van de manege te staan. Het paard zal dan om je heen rennen. In elke andere positie loopt het paard je om. In het midden van de manege staan, is in het centrum van je hoofd zijn. Dat is een natuurlijke plek om los te komen van alle aktiviteit en het hollen, het moeten. Het paard, je gedachten, zullen aktief blijven en blijven rennen. Als het dan merkt dat het weinig oplevert om rond te blijven rennen, zal het rustiger worden. Dan pas kun je er over beginnen te denken een relatie aan te gaan met het paard. Dat lukt niet door het paard iets op te leggen of te verwachten dat het paard uit zichzelf weet wat de bedoeling is. Jouw eerste natuurlijke positie is het cenrum van de manege. Het paard zal zich dan op jou richten. Als jij standvastig blijft, zal het leren dat jij de leiding hebt.  

Met het paard meehollen, is ongezond. Je put jezelf uit en het paard zal merken dat jij lang zo sterk niet bent als het paard zelf. Daarom zal het je niet meer accepteren als leider. Meehollen met het paard is meebewegen met iedere impuls. Of die nou interessant, storend of wat dan ook is.

Stel je eens voor dat je met het paard in de arena bent en dat je halverwege bent met de training van die dag. Iemand aan de kant roept je na een kwartier en je gaat meteen uit de arena terwijl je het paard zomaar achter laat. Het paard gaat zijn/haar eigen dingen doen. Als je dan weer terug komt, zal je ongeveer weer opnieuw moeten beginnen met de training. Je paard is de leiding kwijt geraakt en heeft niks om op te vertrouwen. Het wordt weer wat wilder. Een veel betere manier is om een weloverwogen keuze te maken: is die ander werkelijk belangrijker dan de oefening? Zo ja, dan leid je het paard naar de stal of de wei, zodat het nog altijd leiding ervaart. Oftewel je sluit de oefening rustig en bewust af. Iemand die je aan de kant roept, kan bijvoorbeeld een sms-je zijn. Of bijvoorbeeld een gedachte: 'helemaal vergeten, ik moet nu per se eerst…'. Of iets dergelijks. Als je op iedere impuls reageert, hang je aan de manen van een wild paard. Op termijn leidt dat tot verlies van jezelf en onderwaardering want alles is blijkbaar belangrijker dan jezelf.

Deze webinar gaat over hard-core in het midden van de manege komen. Dat betekent dat we voornamelijk gericht zijn op 'uit aktiviteit' en dus uit het wilde rondrennen komen. En dat we beter in de gaten krijgen wat nou precies 'rondrennen' is en hoeveel wilde activiteit er gaande is. En dan toch in het midden van de manege leren staan, een positie verdiepen van waaruit we leiding kunnen gaan ontwikkelen. Het centrum van je hoofd dus.